Zomer.
Vrijwel elke dag schijnt de zon. Het straatbeeld is volledig veranderd.
Mensen zitten op terrasjes, trekken naar zonnige plekjes, naar de zee, genieten van een barbecue bij vrienden.
Iedereen? Nee, niet iedereen.
Veel alleenstaanden weten niet waarheen, en op van die zonnige dagen snijdt dat besef des te harder.
Je hoort hoe er bij de buren een gezellige barbecue aan de gang is, maar zelf heb je niemand om uit te nodigen en word je niet vaak of nooit door anderen uitgenodigd.
Omdat je lange tijd je leven met één iemand hebt gedeeld, en die ene persoon er niet langer is. Je relatie partner is overleden, of jullie relatie is stukgelopen. Of misschien ben je al langer alleen. Daar kunnen allerlei redenen voor zijn.
Maar het probleem blijft hetzelfde: jij zit op je eentje thuis en je weet niet hoe je uit de put dient te raken. Het is ook niet eenvoudig, en dat zullen veel mensen beamen. De enige oplossing is dat je niet bij de pakken mag blijven zitten.
Ga eens kijken bij een groepering van alleenstaanden of
Doe dingen op je eentje. Eenvoudige dingen. Ga wandelen in het zonnetje. Neem een boek mee en lees op een bankje in het park. Observeer de mensen in je omgeving en probeer daarvan te genieten. Je zult merken dat je niet de enige ‘eenzame’ bent.
Neem de fiets en maak een ritje langs de mooie weggetjes rond je stad of dorp. Adem de heldere buitenlucht in. Blijf vooral niet binnen zitten als de zon schijnt. De zetel en de televisie kunnen een tijdje troost bieden, maar op den duur worden ze je ergste vijand. Je krijgt er een leeg gevoel van.
Kom wat meer buiten, al is het op je eentje. Kijk om je heen.
Zie hoe de fuut in de rivier naarstig eten zoekt voor zijn kleintjes en hoe een reiger sierlijk stil staat te wezen langs de rand van het water.
Sta open voor de wereld om je heen. Je bent niet zielig omdat je er op je eentje op uit trekt. Integendeel. Wie alleen kan zijn, wordt vanzelf weer sterker. En oefent ook aantrekkingskracht uit op de omgeving.
‘Zie haar daar fietsen. Haar man is er nu al een tijdje niet meer, maar zie hoe sterk ze is. En hoe ze haar leven aanpakt. Wat een moedige vrouw.’
Dàt zullen de mensen denken, want dàt straal je ook uit. En terwijl je nu toch goed bezig bent, misschien is het een leuk idee om je in te schrijven voor een toffe cursus?
Iets wat je altijd al hebt willen doen Maar waar er vroeger nooit tijd voor was. Of iets wat je vroegere relatie partner misschien afkeurde. Nu kan alles wél.
Een basiscursus toneel? Italiaans koken misschien?
Of pottenbakken?
Wie weet komen er andere leuke mensen op af en kun je af en toe een praatje slaan, misschien zelfs nieuwe vrienden maken.
Eigenlijk is het best eenvoudig: als jij openstaat voor het leven, staat het leven ook open voor jou.
REACTIES:Na een relatie van 11 jr heb ik me maanden opgesloten in mijn huis. Het enige wat ik nog had was mijn werk en mijn kinderen. Mijn thuis was mijn veilige heven. Ik merk aan mezelf dat ik wegkwijn van eenzaamheid terwijl ik eigenlijk heel geaag plezier maak en van het leven geniet. Ik weet het allemaal even niet meer en wil mensen leren kennen en buitenkomen. Ik ben 51 jr en wil nog iets van mijn leven maken maar hoe doe ik dat of waar leer ik nieuwe mensen kennen met dezelfde kijk op het leven. Ben het thuis zitten echt beu. Grtjs marina Door Marina uit Van laeken
-------------------------
Hallo, Ik ben 11maanden geleden bruusk weduwe geworden. Ik ben 40 jaar en heb drie kinderen, ik werk fulltime en tijdens de week heb ik het zo druk dat ik weinig tijd heb om na te denken. In het weekend valt alles stil en voel ik mij echt wel eenzaam en weet niet goed hoe ik mijn leven terug op de rails krijg. Wij waren vroeger een heel sociaal koppel en waren bijna constant weg, wij genoten van het leven! En dat wil ik terug, voor hem, voor ons...maar het is zo verdomd moeilijk... ons kinderen zijn al pubers en willen zomaar niet meer mee om bijvoorbeeld eens te gaan wandelen of fietsen. En alleen is zo alleen, het went niet... Iemand tips hoe ik dit het best aanpak? Lieve groetjes, Katje Door Katje uit Beveren-waas
------------------------- Hallo Even een reactie op het bericht van Flower Ik ben sinds 1.5j ook een alleenstaande mama van 43j met co ouderschap van 1 dochter. Ik maak precies het zelfde mee als jij. Elke stap die je buiten zet kost geld. En dat is moeilijk, zeker met een dochter. Ik heb wel werk maar via uitzendbureau, dus niet constant. Ik heb heel veel mee gemaakt en ben vrienden kwijt geraakt. Tijd voor nieuwe vrienden zou ik zeggen maar dat is niet simpel. Zeker ook omdat ik nogal verlegen ben maar toch wel sociaal. Ik wil maar zeggen, je bent zeker niet alleen!
Groetjes en reacties zijn welkom!
Lana Door Lana uit Kaulille
-------------------------
Hallo, ik ben chris uit antwerpen. Mijn relatie is 14 dagen geleden stuk gelopen. Tijdens mijn relatie hadden we het eigenlijk best goed en deden we heel veel toffe dingen samen.Nu deze afgelopen is val je toch een beetje in een leegte. We hadden wel vrienden samen maar die hebben partij gekozen voor haar. Ik heb wel ondekt dat er in antwerpen vele single verenigingen zijn zoals bv oevers. Ik ben ondertussen naar een single fuif van hen geweest maar heb de indruk dat dit wel plezant is voor nieuwe vrienden te leren kennen maar daar moet je volgens mij niet naar toe voor een nieuwe relatie te zoeken. Ik ben een heel sociaal iemand en heb het moeilijk om alleen te zijn. Kan iemand misschien raad hier in geven ? Door Chris uit Antwerpen
-------------------------
Hallo, mag ik voorstellen dat mensen die zich eenzaam voelen elkaar eens opbellen? Ik zou het erg fijn vinden. Gewoon starten even kennis maken via met een kort telefonisch gesprek en dan zien we verder? Vanzelfsprekend, beleefd en vriendelijk. Mijn bedoeling is zo een telefoonnetwerk op te bouwen met als basis vriendelijkheid en respect vooral op de moeilijke momenten kan men dan iemand bellen. We kunnen daar afspraken over maken. Eventueel later elkaar in alle vriendschap te ontmoeten voor een drankje op een terras. Zo dit is wat ik voorstel. Voel mij dikwijls heel eenzaam en wens daar o.a. op deze wijze iets aan te gaan doen, stap voor stap. Hartelijk dank en hopelijk tot weldra. Ik geef mijn telefoon ------. ik hoop dat mijn gehele tekst zal worden gepubliceerd alsook mijn telefoonnummer. Met dank en vriendelijke groeten.
Door Christina uit Antwerpen
------------------------- Beste.
Buiten mijn partner ,heb ik niemand om een babbel te slaan , iets leuks doen. Ik ben vijftig jaar. Kunnen jullie raad geven ? Dank u.
Vriendelijke groeten. Door Marijke uit Roeselare
------------------------- Hallo even een reactie op Flower uit Hasselt. Ja inderdaad ikzelf ben 55jr en weduwe heb enkel nog mijn moeder waar ik soms terecht kan mijn zoon woont ver en ze hebben hun eigen leven. En eigenlijk vind ik niks die mijn dagen zouden kunnen zin geven voor hier in de West-Vlaanderen is niks voor alleenstaande mensen en inderdaad alles kost geld. En ganse dagen alleen op straat lopen vind ik ook maar niks met twee ja dan kan je eens een babbel slaan maar alleen ben je direkt ten einde. Ik zit ook ganse dagen tussen 4 muren de dagen duren een eeuwigheid. Maar aan zo n mensen aan ons word er weinig aandacht besteed. Ik voel me soms gans alleen op de wereld voel me erg depressief en pillen slikken doe ik helemaal niet! dat helpt de eenzaamheid niet weg! Men zegt altijd het gaat beteren in de zomer ja het weer maar de eenzaamheid zal er blijven. Sociaal kontant heb ik ook helemaal niet meer want werk niet meer. Hoop als is het maar een vriendinnenclub opstarten dat er eens iets gedaan word voor mensen zoals wij. Vooral regio West-Vlaanderen. Zou toch al iets aangenamer zijn. Wens jullie allen ook een fijn week-end. Bloem-Kortrijk
Door Bloem uit Kortrijk
-------------------------
Hallo Even ter reactie. Alleen zijn is nooi tof en verenigingen ok zijn goed maar waar blijven de alleenstaande die amper iets hebben om te overleven laat dan staan dat ze niks hebben om deel te nemen aan activiteiten. Ikzelf ben een alleenstaande vrouw van 50j met als familie enkel mijn dochter die af en toe eens langs komt om te zien of ik nog een boterham heb om te eten zielig toch verder zit ik hier elke dag tussen mijn vier muren want buiten komen kost geld en dat is er nooit. Wat met deze vrouwen of mannen want ik zal zeker zo nooit de enige zijn??? Is er iets of iemand die ons helpen kan zodat we nooit hoeven weg te kwijnen in de eenzaamheid dat we nooit hoeven verbitterd te worden enz....Want dat zijn dan de reacties die je krijgt van acharme we zullen haar hem maar gerust laten en nooit vragen want het antwoordt is toch nee of anders af en toe al een ja met zeer beperkte middelen. Ze kunnen zelfs niks betalen om te drinken dus we vragen hen nooit meer. Prettig is ook anders. Hopelijk bereik ik hier meerdere mensen met mijn schrijven zodat ook mensen zoals ik geholpen worden en nooit meer aanzien worden als de sukkelaars van de maatschappij die toch blijkbaar geen recht meer hebben op sociaal kontact. En ga me nu aub niet spreken van ocmw s of dergelijke want hier vandaan komt ook geen hulp voor sommige onder ons. Groetjes en heb allen een fijne zondag xxx
