19u stipt.. Regen gutst met bakken uit de hemel. Voorzichtig tracht ik mijn kleine autootje tussen twee geparkeerde auto’s te wurmen. Ik sta nu schuin rechtover ‘Restaurant Allegria’. Met ingehouden adem kijk ik door mijn raampje.
Zou Tom al aangekomen zijn? Zal wel niet, denk ik. Ik ben zelf zó stipt bij afspraakjes dat ik besef dat andere mensen niet persé op dezelfde manier met het gegeven ‘tijd’ omgaan.
Ik besluit alvast uit te stappen en net als ik de straat wil oversteken, zie ik hem verschijnen.
Nog net kan een auto mij ontwijken, als ik met een bonzend hart de overkant bereik.
‘Hé, alles goed?’ vraagt hij terecht bezorgd. Ja hoor, zeg ik nog half hijgend.
Regendruppels lopen langsheen mijn gezicht. ‘Ik heb toch wel zeker mijn paraplu vergeten’ stamel ik onhandig. ‘Geen probleem, je ziet er heel OK uit’ repliceert Tom.
Hm… een eerste teken van wat later nog zal bevestigd worden: deze man heeft het niet zo begrepen op ‘Barbiepopjes’: Ligt je haar altijd in de plooi? Make-up perfect aangebracht? Nageltjes steevast gemanicuurd? Dan ben je bij hem misschien niet aan het goede adres. Nee, deze man gaat voor een vrouw met een natuurlijke uitstraling.
Yes, dit speelt alvast in mijn voordeel.
Tom neemt galant mijn jasje aan en laat de keuze aan mij om een tafeltje uit te pikken.
Ik verkies een intiem hoekje Met uitzicht op de winkelstraat, zo kan ik af en toe eens buiten kijken als ik de doordringende blikken van Tom even wil ontwijken. Nadeel is dat benieuwde voetgangers af en toe binnen gluren en trachten een glimp op te vangen van wat het restaurantje te bieden heeft. Maar deze keer stoor ik mij daar uiteraard niet aan. Mijn volledige aandacht gaat naar de man die nu rechtover me zit: Een mooi geklede man, tengere lichaamsbouw, met blauwe ogen die me ondeugend aankijken.
Ook al zien we elkaar voor het eerst, de openheid die we naar elkaar hebben is uitzonderlijk. Het voelt een beetje raar dat we in dit stadium al zo eerlijk praten over de gevoelens die er nog zijn tussen onszelf en onze partner.
Hij vertelt over zijn vrouw, Ellen. Dat zij in een restaurant werkt aan de kust, het is een zaak van haar vader. Het zou een restaurant zijn met naam en faam, bekend in de regio en ver daarbuiten. Nieuwsgierig vraag ik naar de naam. Bijna fluisterend hoor ik een korte naam, maar deze doet geen belletje rinkelen bij me. Ik ben dan ook niet thuis in de horecawereld.
Zovele vragen spoken door mijn hoofd:
Wat voelt hij (nog) voor zijn vrouw? Ziet hij haar nog écht graag?
Hoe is de relatie met zijn kinderen?
‘Ik heb eigenlijk nog een goede relatie met mijn vrouw’ Dat zegt hij. We werken beiden hard, zij in het restaurant, ik als Manager in een ander bedrijf. We zien elkaar wel niet zo vaak, maar ’s vrijdags gaan we met de kinderen iets eten in Pizza Hut of zo. We verdienen beiden heel goed onze boterham en hebben niets tekort. We kunnen eigenlijk alles kopen waar we zin in hebben. Of toch zo goed als.’
Ah oké, repliceer ik. Ik weet even niet zo goed wat denken. Een vlaag van teleurstelling waait als een wind door mijn hoofd, maar ik geef niet op. Ook al spreekt hij deze woorden, ik voel dat er een zekere connectie, een zekere klik is tussen ons. En deze is zo sterk…
Ook lichamelijk voel ik me aangetrokken tot deze vreemde man. Ook al is hij in wezen qua uiterlijk niet het type man waar ik DACHT voor te vallen. Maar toch gaan we als magneten naar mekaar toe getrokken worden, dat voel ik nu al in mijn kleine teentje.
Neen, het is niet de eerste keer dat ik een blind date heb sinds mijn relatie in het slop zit, geef ik toe. Ook daar wind ik geen doekjes om. Maar het is wel de eerste keer dat ik in die mate sterke gevoelens heb, al van toen we enkel contact hadden per mail. Dat is een feit.
Hand in hand begeleidt hij me terug naar mijn wagen.
‘Ik volg je wel’, zegt hij. Ik geloof niet dat ik dit echt doe. We rijden met een gierend hart van opwinding naar een naburig stadje en stoppen op de parking van een ‘rendez-vous hotel’.
Deze man neemt me zoals nog geen enkele man me ooit heeft genomen. Met zoveel passie en vuur. Hoeveel tijd later we zijn buiten gegaan, weet ik niet meer. Maar deze nacht heeft een onuitwisbare indruk op mij achtergelaten.
Een half jaar later zijn we een koppel. Tegen al mijn verwachtingen in.
En één ding staat vast: We zijn een eenheid voor altijd, no matter what.
REACTIES: ------------------------- een mooi verhaaltje voor in een of ander roddelboekje. Raar dat een vrouw die de eerste keer date met een man waar ze enkel mee gemaild heeft direct naar een rendevous hotelletje trekt en de seks boven al het beste vindt. Hmm hier heb ik men bedenkingen bij beiden, niet de partner maar de seks krijgt hier inspraak en was dus het enige die telde. Ikzelf ben man en ook zoekende . Eenmaal had ik ook een date met zo een dametje op het eerste gezicht lief en attent, maar inderdaad na een paar praatjes en wat wandelen kwam het boven en wilde ook zij meer. HEb vriendelijk bedankt en eens gezwaaid toen ik heb ben afgestapt. Zijn er nu echt geen anderen meer die echt elkaar willen leren kennen en wat meer geduld aan de dag leggen... Volgens mij is dit een uit de duim gezogen berichtje en ben ik dus de man waar ze teveel geduld moeten mee hebben. Mezelf een loser voelen doe ik daarom niet . wil enkel eerlijke gevoelens hebben en krijgen door elkaar wat meer tijd te geven en naar elkaar toe te groeien Door Patrick uit Gent
------------------------- Wel, Zie daar krijg ik het nu van he Dat vertelt hier haar succesverhaal alsof het een sprookje is, maar ze is wel begonnen met een getrouwde man. En zijn vrouw daar heeft die nog een goede relatie mee zegt hij maar toch laat hij haar zitten. Ja tof, echt een succesverhaal waar je fier op mag zijn. Toevallig ben ik zo n bedrogen vrouw en ik durf wel zeggen dat ik met plezier dat mens haar ogen zou uitkrabben. Maar dan ben IK waarschijnlijk de slechte Door Karin uit Daknam
