Mijn hart doet pijn. Overal zitten er scheurtjes en barstjes. Een tik en het valt in gruizelementen. Met een tikje haalt hij mijn hart onderuit en mij erbij
Ik zei dat het niet kan en toch,… Ik weet dat hij het einde is en het zalige geluk. Hij wordt mijn absolute ondergang en ik zal zweven.
Ware het niet dat het mijn hart is dat ervoor zorgt dat er bloed door mijn aderen stroomt, ik had het er allang uitgerukt, breken zal het toch.
Want diep van binnen bemin ik hem, en eens ik zo diep zal zijn gevallen, is het voor mij te laat, dan zal er geen terugweg meer zijn.
Het rafelige gordijn waait naar me toe, het bed kraakt. Ik hou mijn ogen dicht en me adem in, probeer me zintuigen van de buitenwereld af te sluiten maar als een slang van siddering over mn lichaam kruipt, dan weet ik dat hij er is. In de groezelige matras zitten duizenden kleine, onzichtbare handjes die me met een wreed sadisme neergedrukt houden.
Zijn vingers gaan door mijn haar en hij kust me voorhoofd.
Mijn hoofd is leeg en vol van hem, mijn verstand zal het nooit halen op mijn hart, al is dat dan zo goed als stukgebroken. Buiten rijdt een auto nietsvermoedend voorbij, Ik huiver als een radio die de juiste frequentie niet kan vinden.
Hij likt mijn angstzweet van mijn slapen en me onderbuik trekt krampachtig samen. Mijn nekharen worden overeind gestreeld en zijn tong glijdt over mijn hals. Nu is zijn lichaamsgeur intens rondom mij en als zijn lippen dan de mijne beroeren, weet ik dat het hopeloos is nog weerstand te bieden. Ik draait je hoofd weg en maak mezelf wijs dat ik een uitweg kan vinden in het afbladderende en bevlekte behangpapier.
Hij vervolgt zijn weg en waar hij ook komt, hij doet me walgen
Walgen van verlangen en afgrijzen van mijn eigen zwakte. Met zijn vingers volgt hij de contouren van mijn tepels, hij tekent ze met zijn tong.
Ik heb kippenvel over me hele lichaam zelfs zijn handen voelen koud aan op mijn warme huid. Mijn beide billen neemt hij vast en zijn lichaam is dichter dan ooit, te dicht, en twee mensen worden één.
Bevredigd
Hij voedt mijn hunkerende nood naar warmte, naar bevrediging. Een woelige zee van gevoelens en ik zal verdrinken in zijn macht over mijn lichaam. Mijn voet strijkt langs zijn been. Ik wou dat de kamer in kon grijpen, dat de stoel waarop hij me daarnet zo keurend aan had zitten kijken, waar hij de beslissing tot deze wandaad had genomen, dat die oude, houten stoel met de gekraakte rugleuning hem daar in de hoek gevangen had gehouden.
Het plafond kijkt me met grote ogen aan, niet begrijpend dat ik dit hebt toegelaten. Stil schreeuwt het neonlicht buiten om hulp, in een poging om de buitenwereld op deze schande te wijzen.
Ik waan me weg, steeds meer, steeds verder, steeds dieper gaat het de afgrond in…
Dan wordt het flikkerende neonlicht aan mijn ogen onttrokken en vervaagt zijn beeld. Ik hoort nog zijn laatste zucht, mijn laatste kreet en dan verdwijnt de wereld, dan is er alleen nog hij en ik, voor enkele seconden in een andere wereld, maar ik bent er geweest en nooit zal hij me er nog heen brengen.
Het is voorbij
En ik weet het, nu weet ik weer dat het voorbij zal zijn. Maar ik huil niet, ik wil geen traan voor hem laten stromen.
Al is hij mijn tranen meer dan waard en wou ik dat hij er niet blind voor bleef, zoals ik blind bent geweest voor zijn grijns waarmee hij me genomen heeft, zoals ik doof bent gebleven voor zijn spottende lach toen hij me achterliet en voorgoed de rug toekeerde, en zoals het protest in me hoofd als vermoord stom bleef. Het is voorbij.
Plots wil ik zomaar, zonder een woord van de aarde verdwijnen, maar ik zal in me eigen kwelling blijven ronddolen, want ik kan niet zonder de gedachte aan dit moment, die geruststellende gedachte aan het moment dat de onrust heeft veroorzaakt.
REACTIES:In z en situatie ,ben ik nog verwikkeld ,en ja al weet ik er zit geen toekomst in ,of miniem,toch …mijn hartje is niet tegen zijn …bestand..hebben al over ruzie gehad ..afgemaakt …om na 2 dg.weer elkaar te missen …weer van dat ,als liefde pijn doet ,zo is het bij mij …wat voel ik mij zwak in ,al zegd mijn verstand NEEN…toch ..kan het niet ik baal van mijn eigen ,terwijl we terug een afspraak aan het maken zijn ..om samen te zijn en …dan weer pijn ,afwachten tot wanneer dan …oefff en toch weer die zwakte ..nogthans ben een zelfstandige vrouw ,maar emotioneel ,zo zwak omdat ik verdomme van hem hou… groetjes M.
