Heel mijn leven heb ik gezocht naar iemand in mijn leven, iemand die een bijzondere plaats kon innemen.
Uiteindelijk vond ik ze, mijn liefde!
Ik zou ze moeten koesteren: vertrouwen, weten dat ik op haar kan bouwen en weten dat ik niets te vrezen heb…
Maar elke keer overvalt dit gevoel me weer … : als we weggaan met haar vrienden, als er iemand maar te dicht in zijn
buurt komt of hem een lieve blik schenkt.
Die verdomde jaloezie maakt het zo enorm moeilijk.
Ik zou moeten leren hem zijn vrijheid te gunnen en niet te controleren. Maar de angst om hem kwijt te geraken overheerst
alles.
Ik zou me moeten genezen van mijn jaloezie, maar hoe?
Gek word ik ervan …
